یک اسم، یادگار کسی که تو نیستی
اسمی به اعتبار کسی که تو نیستی
زندان – هزار و سیصد و پنجاه و پنج – مرد
عکس شماره‌دار کسی که تو نیستی
در پارک، صندلی کنار تو خالی است
در فکر او، کنار کسی که «تو» نیستی
مرد مچاله – ساعت بیهوده – شهر گیج
... یک زن، در انتظار کسی که تو نیستی...
تو مرده‌ای و چند بلوک آن‌طرف‌تری
او رفته بر مزار کسی که تو نیستی
نفرین به روزگار تو که نیستی کسی!
نفرین به روزگار کسی که تو نیستی!
محمدسعید میرزایی
اسمی به اعتبار کسی که تو نیستی
زندان – هزار و سیصد و پنجاه و پنج – مرد
عکس شماره‌دار کسی که تو نیستی
در پارک، صندلی کنار تو خالی است
در فکر او، کنار کسی که «تو» نیستی
مرد مچاله – ساعت بیهوده – شهر گیج
... یک زن، در انتظار کسی که تو نیستی...
تو مرده‌ای و چند بلوک آن‌طرف‌تری
او رفته بر مزار کسی که تو نیستی
نفرین به روزگار تو که نیستی کسی!
نفرین به روزگار کسی که تو نیستی!
محمدسعید میرزایی
+ نوشته شده در پنجشنبه بیست و هفتم تیر ۱۳۹۲ ساعت 0:38 توسط Asi
|
اینجا صرفا دفتریست برای ثبت شعرهایی که یا نمی‌دانم شاعرش کیست یا اگر بدانم، اسمش را می‌نویسم...تا اگر دفترهای واقعی ام پاره شدند، جای دیگری این شعرها را داشته باشم...تعدادی از وبلاگ های ادبی‌ای را هم که به آنها گاهی سر می‌زنم در پیوندها گذاشته ام تا آدرسش را برای خودم داشته باشم...همین