و حسرتی...4)با خشم و جدل زیستم
با خشم و جدل زیستم.
و به هنگامی که قاضیان
اثبات آن را که در عدالت ایشان شائبه‌ی اشتباه نیست
انسانیت را محکوم می‌کردند
و امیران
نمایش قدرت را
شمشیر بر گردن محکوم می‌زدند،
محتضر را
سر بر زانوی خویش نهادم.
و به هنگامی که همگنان من
عشق را
در رؤیای زیستن
اصرار می‌کردند
من ایستاده بودم
تا زمان
لنگ لنگان
از برابرم بگذرد،
و اکنون
در آستانه ی ظلمت
زمان به ریشخند ایستاده است
تا من اش از برابر بگذرم
و در سیاهی فرو شوم
به دریغ و حسرت چشم بر قفا دوخته
آن جا که تو ایستاده ای.
(شاملو)
+ نوشته شده در پنجشنبه دوم اردیبهشت ۱۳۸۹ ساعت 1:26 توسط Asi
|
اینجا صرفا دفتریست برای ثبت شعرهایی که یا نمی‌دانم شاعرش کیست یا اگر بدانم، اسمش را می‌نویسم...تا اگر دفترهای واقعی ام پاره شدند، جای دیگری این شعرها را داشته باشم...تعدادی از وبلاگ های ادبی‌ای را هم که به آنها گاهی سر می‌زنم در پیوندها گذاشته ام تا آدرسش را برای خودم داشته باشم...همین